OVER DEFENSE PLAN

Wat maakt Defense Plan anders ?

Er worden tegenwoordig veel lessen en workshops aangeboden rond zelfverdediging, maar helaas zit er veel kaf tussen het koren. Het probleem met veel traditionele systemen is de manier waarop er les gegeven wordt. Vaak worden technieken aangeleerd die enkel werken wanneer de partner zijn medewerking verleent en toelaat dat de ‘verdediger’ de techniek op hem of haar toepast. Zodra de partner meer weerstand biedt en de techniek onder druk moet worden toegepast, blijken veel technieken niet meer te werken. Het gevaar van op deze manier te trainen, is dat er een vals gevoel van veiligheid gecreëerd wordt bij de deelnemers. Dit kan nefast zijn wanneer ze in een echte conflictsituatie terecht komen.

Er zijn natuurlijk ook contactsporten en krijgskunsten, waar technieken wel onder druk worden uitgetest. Voorbeelden hiervan zijn boksen, kickboksen, judo, worstelen, braziliaans jiu-jitsu en mixed martial arts (MMA).

Het probleem bij deze sporten is echter dat zij gestoeld zijn op het principe van eerlijkheid. Wedstrijden worden gevochten tegen een tegenstander van hetzelfde geslacht en hetzelfde gewicht, één tegen één, met een scheidsrechter die toekijkt en ingrijpt wanneer nodig, met duidelijke veiligheidsregels en zonder wapens. Op straat zal een gevecht echter zelden ‘eerlijk’ verlopen. Zo kan je als dame van 60 kg tegenover een man van 100 kg komen te staan, of als man omsingeld worden door 4 andere mannen, er kunnen messen of andere wapens aan te pas komen, er is geen scheidsrechter die ingrijpt, je valt op beton in plaats van op zachte matten,…

Wat verder ontbreekt in voorgenoemde systemen , is het psychologische, het sociale en het gedragsmatige aspect van hoe conflict ontstaat. Binnen Defense Plan leren we mensen in eerste instantie om aandachtig te zijn naar hun omgeving, waardoor al veel problemen vermeden kunnen worden. Verder leren we om conflicten te de-escaleren, vooral door middel van scenariotraining.

Door deze scenariotraining leren we mensen ook inschatten wanneer een fysieke respons niet meer te vermijden is en leren we hen de nodige acties hiervoor aan.
Dit noemen we plan A.

Omdat dit soms echter niet voldoende is, of omdat we verrast worden of fouten maken, leren we ook reactief en instinctief werken. Dit noemen we plan B en plan C. Hier komt het belang van de ontwikkeling van simpele strategieën en concepten naar boven. Enkel grof motorische, onder druk geteste technieken worden weerhouden. We leren mensen om zichzelf doeltreffend te beschermen en zo snel mogelijk uit de situatie te ontsnappen.

We leren ook het verschil aan tussen het soort geweld waar mannen vaak mee te maken krijgen, tegenover het soort geweld waar vrouwen vaak mee te maken krijgen.

Thema’s die aan bod komen zijn: ‘sociaal gestuurde agressie ’ versus ‘agressie om iets te verkrijgen’, de werking van het mannelijk ego, de werking van groepsdynamica in groepen jonge mannen, …

We trachten mensen op korte tijd belangrijke inzichten over veiligheid mee te geven en hen simpele manieren aan te leren om zichzelf te beschermen, zodat ze die zelf verder kunnen inoefenen.

Dit gezegd zijnde is het natuurlijk wel logisch dat hoe meer tijd en energie je zal steken in training rond zelfbescherming, hoe meer vaardig je erin zal worden. Als laatste is het misschien goed om aan te stippen dat werken rond een serieus thema als zelfbescherming natuurlijk niet wil zeggen dat je geen plezier kan maken tijdens de training .